Weest, wo de Wech to de Mähltunn geiht,
to sonn vull Tunn? Håk du man driest
vör Däu un Dagʼ bet in de Nacht,
bet Stiern an Stiern sik båben wiest.

Kiek di nich üm un blief nich ståhn,
håk du dien For man vörwarts frisch –
nåst führst dat Kuurn du in dien Schün,
drecht Moder Mählgrütt up ’n Disch.

Weest, wo de Wech to’m Dåle is?
De geiht hart achter ’t Penningstück,
un wän nich up ’n Penning süht,
kricht nie keen Dålers in sien Fick.

Wo geiht de Wech to Sünndagsrauh?
Man ümmer nå de Warkeldåch,
de Warkstäd dörch un ’t Ackerfeld –
denn is för ’n Sünndag gor keen Fråch.