Du œwerst hest keen Rauh, keen Rast,
un ob du teihnmal gråben wast,
di höllt nich Sark nich Steen;
di höllt keen Krüz, keen Kirchhoffmür,
un gräsen måkst du nachts de Lür
as sonn oll spökig Flœkerfüer,
un sülm warst du ’ne Möhm.