Denn wåhnt ok de oll Mattiensch
gegenœwer schråt;
dat oll Minsch is grausåm fünsch,
un de hett sonn Pråt.

Wo de dat to weeten kreech,
dat is gor keen Fråg,
dat heel Dörp tohopen schreech
se in keen twee Dåch.

---

Wat! ’n lütt bäten Schawernack
dat wier nich verlöft?
Dat bringt man Mattiensch in ’n Schnack,
wat an Spök se glöwt.

An de Ollsch ehr Finster stiech ’k,
nähm den Drumm as Tritt,
klopp sacht mit de Knörr un schriech
as ʼne Ul: Kumm mit!

---

In den Kåten achterut,
bi den Schult sien Schün
schient as Licht dat dörch ’e Rut –
schüllt de up all sien?

Hisch! dat hürt sik an, mi dücht,
in de Dönsk schreech dat;
ob dor wen in Starwen licht,
ob dor jung wat ward?