Bumm! Dor sleiht de Klock all een;
de oll Stunn is ründ,
de keen Minsch nich mach, un keen
is mit ehr got Fründ.

Dat ’s narrsch, wat ’n sick licht verfihrt,
denn un gor nicks trucht
un grad as sonn dœsig Pierd
vör ʼn Steen sick schucht.

---

Dat ’s de Gäbel, dor ’s de Dör,
båben dor slöppt Gret;
man de iesern Schott is vör,
süs, wen weet – wen weet?

Süs – wen weet, wat denn ik deed,
mi is as een ’n Deef;
dat ’s man üm dat Nahgeräd,
süs wüss ’k, wo ’k nu bleew.

---

Süs, je süs – ik weet woll Råt,
wo ick rinner kåm;
wenn ik forsch de Dör anfåt,
breckt se sacht tosåm.

Mör is s’ as oll Dannenbork,
un ehr Hasp is slicht –
man Gretmoder is sonn Lork
un måkt sonn Geschricht.