Ünner ’t Krüz un in dat Graff
dor de lange Reeg
slåp’ un weet’ vun nicks nich af,
un de stürt keen Fleeg.

De heff ’t œwerståhn un lich’
in ehr Låkens still;
keem dor wedder een vun trüch,
denn wir ’t Kinnerspill.

---

An den Turn dor inne Mür,
wo se ’t Galmlock hett,
glœst dat as sonn spökig Füer
in een olmig Brett.

Wat mi gräst, un wat mi grust,
un wo still dat sitt!
Wenn dat wier ’ne Ul, de must,
röp se woll: Kumm mit!

---

Mankedörch – Herr Jes, un denn
wu verfihrt dat een’n!
Knackt un ruschelt dat, as wenn
sacht üns nåhslickt wen;

dat een nå sin Handstock fohrt
un meent wunner wat –
un is doch man sonn oll Moord,
sonn oll Ilk un Katt.