Na, Schultenmudder, na wo geiht?
Nee, is dat eenmål kolt!
Ob dat woll ball uppen Dau wedder schleit?
Bäten Mulschell hüt? Sonn Mulschell deit
mål sacht, dat ’s backt ut Schmolt.

Ehr Körf har dål se sett’t un seech
in dat Spegel nå ehr Mütz.
Dunn keek s’ sik rund, un as de Weech,
dicht bi de Åben, to sehn se kreech,
dor röp s’: - all wedder wat Lütts!?

Na, Schultenmudder, dat ’s Gott Sägen,
en nimmt dat, as en ’t nimmt;
wat Gott een schickt, dat möt een drägen ...
Dat is woll nu all Nummer nägen,
wenn een to ’t anner kümmt? -

Nåst güng se nå de Weech ran sacht:
- nee, dat is jo wåhren Ståt!
nee, dat hadd ’k all sien Dåch nich dacht, -
nee, wat de Jung nå ’n Schulten schleit!
de hett so ’n Schnut akråt! -