Een grot un mächtig Mann kenn ik.
Dor ’s ümmer Aust bi den,
un mit sien Seiß dor meiht he sik
sien Kuurn mit eegen Hänn’.

Ik wull, he geef mi nu Gehür,
ik güng giern mit em lang, -
måkt he ok man an de Kirchhoffmüer
mi ’n Lock mank ’t Nettel mank.