1.
Dor achter dat Holt wåhnt
’ne lustig Oort Lüd;
låt ’s Åbends denn bring’ se
ehr Middach to Füer.

Ehr Måndach, so sech se,
geiht Dingsdachs ierst an
un de Fru drächt de Büx,
un de Pie drächt de Mann.

Dat Wief kann nich håken,
de Kierl mach nich neih’n;
un bi se geiht de Sünn up
nich ihr as Klock teihn.

Se nähm’ nicks nich för sik,
denn so schleit se nicks fähl –
un ehr Pött sünd åhn Henk
un ehr Emmers åhn Seel.