- De See, de drächt noch Pierd un Wåch,
dat Ies hett lang nooch ståhn;
de Hääkt, de bitt, dat is keen Fråch, -
nu will wi poppen gåhn.
De Fischer wier dor gistern noch
mit Schläden, Wåd un Winn’;
he deed ’n bannig Brassentoch;
nu weet wi doch,
wat dor noch Wåken sünd.

Schnied man de Wiepens nich to dick
un schnied s’ ok nich to lang,
giff ok de Schnur ehr rechte Schick
un winn s’ ok nich to rank!
Stäk mi den Plötz ok jo recht fast
dwass up den Håken up,
dat nich de Hääkt glööft, wi hefft spåßt;
man got uppasst!
Bitt he, treckt wi em rup.