Hei! Stöörmt von de nuurdlich Kant
Dat in ’n Küsel her!
Hei! De Schnee, de töörmt ’ne Schanz
Dwass dor vör de Kåtenwand, –
Dat ’s ’ne wille Gär.

Rein as ob de Winter dun
Dor koppheister schöt
Œwer Stock un œwer Tun; –
Allens schleit he blåch un brun,
Kümmt wat in ’e Möt.

Hei! He grœlt, un dat gerött
Em so söt un fien,
As de Vågel singt he nett,
De den Buern de Kälwer frett
Un åhn Solt de Schwien.