Süh, dor föllt all een Wiepen üm
un trünnelt in dat Lock;
wo flink de Schnur sik dreiht rund üm ...
Du steihst ok as sonn Block!
Treck an! He sitt... flink an! He sitt...
To schlapp nich, nich to straff!
Dat he de Schnur intwei nich ritt,
nich af se bitt
un sett sik uppen Draff.

Dat möt een forschen Bengel sien,
den kriegt wi so nich fatt,
wenn wi em so sien egen Pien
nich af sik spaddeln låt.
So nu is ’t Tiet, nu hålen wi ’n ran,
ik kenn sien Oort un Wies;
he ’s fack, ik sülm fåt em an ...
Süh, dat wier dån -
dor licht he all up ’t Ies!

Is dat een Kierl! Wän hett nu recht?
Kann sien, dat ’n Punter nägen
vör ’t Ooch he uppen Däsem weicht.
Wat ward sik Mudder hœgen!
Dat is noch eens ’n schön Middachbrot,
To Ketüffeln un brun Röw
schmeckt, Krischan, dat gefährlich got. -
Du nimmst to Not
sacht morgen mit uns förleef?