He hett vullup, he hett vullsatt;
wat hett he nich un wat harr he nich hatt!
He matt’tmisst mit der Metze ab – he matt’t, bet ʼne LastGetreidemaß (8 Drömt, 96 Scheffel) dat ward,
sien Steen is ruuch, un sin Steen is glatt –
ʼn Schäpel dre Matt – dre Matt – dree Matt!

Un Möllers gifft dat vun allerhand Oort;
un wän sik dor nich vor wohrt – vör wohrt,
kricht œwer sin heel Gesicht ’n Boort.
Dor’s ümmerʼ’n Flœgel un ümmer ʼn Rad
un Wind un Wåter in Land und Stadt,
un wän sin Ooch nich harr åpen hatt,
den nähm se all sienen Rohm vun de SattRahm von der Satte (Milchschale),
denn de Katt is ok an ’n Schwanz ’ne Katt;
de ward vun sonn Möller denn matt’t – denn matt’t,
ʼn Schäpel een Viert, ʼn Schäpel twee Viert,
ʼn Schäpel dree Viert, bet he kieken lihrt.