Ick snoew un speg; man he höll fast
Grar as mit isen Klannen,
Un roep doato: - Sonn Amt, sonn Last –
En Düwel ’s aewe ’n annen!

Wen allto neg an ’n Graben fürt,
Is oft all ’rinne schaten, -
Un wen de Ko to egen hürt,
Moet s’ ok an ’n Swanz anfaten!

Man nich so ängstlich, dreig di ründ,
Dat geit di nich an ’t Leben;
Sü, Murjan was ’n stenolt Hund
Un müß sick doch noch geben.

Sonn Pott, sonn Stülp, - - sonn Bom, sonn Block, -
Sonn Woar, min Saen, sonn Drüttel!
Dat Hemd is nege as de Rock, -
Nu treck ens af din Kittel!

Un as ick dunn vespreken der,
Wat ick nu betern wull mi, -
Doa langt he flink den Tagel her
Un sloeg foer blind un dull mi.

- Sü, Wür, min Saen, de sünd nich dür,
Dat künn mi doch bilur’n;
Vespreken don de Eddellür,
Man hollen don de Bur’n! -