Ick bölkt lurrhals. Dunn schreg he: - Jung,
Schri drist to, du schast blarren!
Unglück harr stets ’ne scharpe Tung,
Un de perrt Pogg’ de quarren.

So het, as ick di dat upfüll,
Brukst du ’t jo nich to eten;
Wenn sick din Tung vebrennen schüll,
Moest du di ’t sülst bimeten! -

- Min Puckel, schreg ’k, moet gel un groen,
Min lew Herr Boars, all wesen! -
Dunn sär he: Unwennt Arbeit, Saen,
Dat ’s ümme so, bringt Kwesen.

Sü, Moltsprit hürt to Suerkol, -
Sonn Saeg, min Saen, sonn Farken –
Ful Lür kam’ uppen güllen Stol, -
Dat wast nu sacht di marken! - -