Na, nast steidelt aewe Enn sick
Boltengrar he, sloeg foer dull -
Man de Jung höll mit de Hänn sick
As ’ne Klatt an Hamelwull.

Nasten snoew de Voß un buckt he,
As harr he vöerhen man spaßt,
Man de Jung, nich ruckt un muckt he,
As sonn Twael so höll he fast.

Na, toletz dunn rönnt dat Falen
As sonn Vullblot in de Ban,
Rein as harr en gleundig Kalen
Achte ünne ’n Swanz em dan.

’Raewe güng dat aewe ’n Graben,
Aewe ’t Rick un dörche Bek –
Un de Jung, en moet dat laben,
De set fast grar as sonn Tek.

Aewest grar in ’t dullste Rönnen
Baff! - doa stünn min Voß, un baff!
Los let dunn de Jung sin Hänn’
Un koppheiste schoet he ’raw.

Ick dunn ’ran: - Hest ok wat braken –
Felst di ok to Schannen wat? -
- - Ne, lach he dunn, Pogg un Snaken!
Vare, ne, wu schoen güng dat! - -