„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1864) | Orthographie Herrmann-Winter |
Orthographie Reuter mit Übers. | Orthographie Herrmann-Winter mit Übers. 〉〉
- 2 -
de Rogg’ sett an de,dei Weiten bläuht,
Jehannsdach is ’t, de Sünn, de gläuht,
Kein Rägen föllt, de Wind, de swicht,
Dor rööcht sik nich ein Blatt an ’n Bom,
un up denn Duurn an denn Wech, dor licht
von ’n Heuaust her ein dichten Stom.
de blåge Wippstart dröcht tau Nest –
hei is nå Foderhålen wäst –
hei schlüppt un krüppt un hüppt herüm
un nickt un kiekt sik ängstlich üm,
un böört dat Köppken in de Hööcht,
ob sik de Mann villicht ok rööcht,
de still dor achter de Steinmuer licht,
denn einen Arm up sien Gesicht,
as wenn man ruhig schlåpen will.
hei rööcht sik nich, hei licht so still,
as wier hei dot. un allens lött,
as wier begråben all dat Läben.
un ’t is so bang, as wenn de Häben
in stille Hitt ein Wäder brödd;
un ganz von fiern, dor is ’t, as wenn
dat, ’t süfzte œwer dat, ’t Feld dorhen.
de Mann süfzt ok, sien Arm, de glitt
herunner von dat Angesicht,
hei grippt tau Siet un fött un ritt,
wat he von Gras tau hollen kricht,