Martha Müller-Grählert
wenn de laue Lenzwind weiht,
wenn up Wischen un up Wegen
sik will nieget Läben rägen
œwerall, wohen man süht, -
is dat nich ’ne schöne Tiet?
Wenn dat Kuurn as Gold uns dücht,
wenn de Tüffel lilla lücht,
wenn dat summt in Rosenbüschen,
Jungvolk danzt up gräune Wischen,
wenn dat juucht in nåh un wiet,
is dat nich ’ne schöne Tiet?
Wenn dat Åft in vuller Pracht
dörch de welken Bläder lacht,
wenn de See ehr Psalmen singt,
dat de Schum de Dün hochspringt,
wenn in ’t Ruhr de Wildgaus schriet,
is dat nich ’ne schöne Tiet?
Wenn in Schummern Grot un Lütt
Üm dat Füer tausamen sitt,
Wenn de Flocken sachte fallen
Un de bråden Äppel knallen, -
Ganz gewiss un åhne Striet
is dat ok ’ne schöne Tiet!