Martha Müller-Grählert
Vull Jugendlust un Läben?
Dat Lachen, dat de ganze Welt
Mücht ut de Angeln häben?
So unerfohren, sorgenfrie,
Vull Œwermaut un Schelmerie?
Dat is ein schönet Lachen.
Kennst du dat Lachen, hell von Glück,
Herzfrisch un vull Behågen,
Wenn einer is an ’t Ziel gelangt
Nå Mäuh un Not un Plågen,
Dat Lachen vull Taufrädenheit,
Vull Tauversicht un Schaffensfreud?
Dat Lachen is noch schöner.
Doch kennst du ok dat Lachen woll,
So sacht un sanft un äben,
Dat ut ein Hart vull Wunnen kümmt,
Von Lippen, leidümgäben?
Dat Lachen dat dörch Trånen klingt,
So as de Sünn dörch Wulken blinkt –
Dat is dat schönste Lachen.