Martha Müller-Grählert



0
〉〉

Blag un witt


So still un einsam dehnt de Strand
Sich endlos längs de Flaut.
Ganz heimlich rieselt bloß de Sand
Un gnurrscht di unnern Faut.
In Knirk un Dünengras, da spelt
’ne säute Melodie,
Un wenn de See ant Äuwer schoolt,
Dann runscht sei sacht dabi:
„Blag is dat Water,
Un witt is de Sand
Dat sünd de Farben
Vonˆ Ostseestrand!“