Schreibung:
Fassung ab 1893 〉〉 - Original (1852)
Text mit Übersetzung 〉〉
genormt 〉〉
Klaus Groth
As ik wegging
De Sünn de sack hendal -
Do säst du sachen, dat war Tid,
Un wennst di mit enmal.
Do stunn ik dar un seeg opt Holt
Grön inne Abendsünn,
Denn seeg ik langs den smallen Weg -
Dar gingst du ruhi hin.
Do wehrst du weg, doch wehr de Thorn
Noch smuck un blank to sehn;
Ik gung de anner Sid hendal -
Dar wehr ik - ganz alleen. -
Nöß heff ik öfter Affsched nahm’n -
- Gott weet, wa mennimal - -
Min Hart is wull dar baben blebn,
Süht vun den Barg hendal.
