- Jung’, schmiet nich mit Steen un StrünkStrunken
Hier vör mien SchündörScheunentor up de LünkSpatz.
Un up de lütt GälgöschGoldammer!
Wat du för’n ollen Racker büst!
Sühst nich, wat de arm Vœgel früstfrieren?
De sünd ok Blot un Fleesch.

Du hest to Hus de Schöttels vull,
Du frettstutfreten - aus-, leerfressen Dach in DachTag für Tag ut för dull
Un premststopfst di vull dien MåchMagen; -
Gälgösch un Lünk wat hungert de!
Ehr Disch licht unner Ies un Schnee, -
Dat geiht ehr gor to schråchkümmerlich, ärmlich.

Ehr Tiet is hart, ehr Winter düer,
Dat geiht ehr as de Pracherlüd[praxə’ly:ə] Bettler,
Gliek vun’e Hand to Mund.
Un wenn een WeitkuurnWeizenkorn von de Däl
Ok rut eens flücht, dat is nich väl
Un dat is giern ehr günnt.

Kumm her! Do nimm diss Hand vull Ohr’nÄhren
Un dräächtrag s’ ehr achter in ’n GoornGarten.
Un wäs doch eenmål klok!
Dat is ’ne schlichte Wirtschaft man,
De Käuh un Schåp dörchfoderndurchfuttern kann
Un nich ehr Lünkens ok. -