Nåst kam se mit de Ägen,
mit Håken un mit Plooch,
Schwäp, Sådel, Tom un Sälen,
denn warst du fråm genooch.

Denn geiht di ’t an ’e Knåken,
gifft ’t man ’n sträken Fatt;
denn kåmen Kropp un Schiebel
un Muk un Gall un Spatt.

Sacht Råt! Mien oll lütt Fåhlen,
sacht Råt! Wo ball, wo ball –
süh, denn so kümmt de Winter,
un denn warst up du stallt!