Oll Rostock - mien oll Vadderstadt
Ik heff di gor to leef,
So leef förwohr! Ik weet nich wat
Ik üm di leet un geef.
Ik bün nu männig Johr all fuurt,
’N bäten all verspåktverschimmelt, ausgetrocknet,
Man „Rostock", dat ’s sonn egen Wuurt,
Dat frisch mi wedder måkt.

Ik ded min Tiet mi orrich üm,
Wo dat woll bäder wier;
Nå Oost un Westen keem ik rüm,
An dusend Miel’n un mihr,
Nippgenau keek ik to, doch fünn ik ball
Dat schlichterschlechter as ik dröömt:
Von vöörn dor wier dat muert all,
Man achter wier dat kleemtaus Lehmfachwerk.