Nu kåm un kiek Se, Wäschen,
hier eenmal in mien Weech,
ob twee sonn drall lütt Twäschens,
as mien sünd, Se all seech.
Kiek S’ eens, wat Plusterbacken!
Vun Kopp bet uppe Hacken
sünd se – wat weet ik Gott dat Dank! -
Man ünverropen – schier un blank.

Grad so as twee lütt Droßels,
so liggʼ se in ehr Nest;
nee, sonn Poor snåcksche Boßels
de sünd noch nie nich west.
Fangt een man an to quarren,
gliek deit de anner blarren;
un huschelt sik un hœgt sik man
De een – fuurtst fangt de anner an.