As freuten dor mit em as sünst
sien god’ Frünn’ all nu sik,
Stieglitsch, Blåchwäpstiert, Heister, Fink,
Wienvågel, Schacker, Droßel, Mügg
un Schnarr un Zipp un Rothüting,
Katteeker, Hås un Rick.– –

Du rusig Storm, du Winter hart,
kåmt ji man Arm in Arm,
de een in Witt, de anner schwart,
un nähmt juch hen man beid juuch Part!
Sonn rechtes, echtes Minschenhart,
dat blifft doch grön un warm.

Un wat dor föllt un sick verfarft –
wat hett dat all för Not!
un wenn de heel oll Welt verdarft –
Wat! Meenst du, wat dat Hart mit starft?
Dat Hart hett ok den Himmel arft,
dat lääft un blifft nich dot! - -