Brennst achter dien Ruten in ’n Åben
du œwerst dat richtige Holt,
is hell in dien Kopp di dat båben,
denn wœl’ wi dien Winter di låben,
denn büst du, denn würst du nich olt.

Un gläuht gor dien Hart dor noch achter,
denn blänkern de Blomen so blank
in richtige Eddelsteenpracht se,
denn blitzen so hell dörch de Nacht se,
as wieren rod’ Rosen dormank.

Dor prügeln de Möllergesellen
dor båben all wedder sik af;
dat müsst ik di doch man vertellen,
un sünd dat ok man olle Kamellen
un dösch ik man leddiges Kaff.