den Metten sehn wi nich, de Stoppel nich,
de Kron, de sehn wi nich, de vörwarts treckt,
un för de Kron ehr Rop, dor sünd wi dof,–
bet dat uns Order kümmt. wi sehn nich to,
wat för de Fohrt uns Flunken stark nooch sünd;
kümmt Tiet, so meen’ wi all, denn kümmt sacht Råt.
De Tiet, de kümmt. Hür, hür, de Kron, de röppt!