So nüschten se beid sik
herin in ´den Gråben,
he båben, se unner;
he unner se båben.

Se kriescht as ’n Schwien,
dat de Schlachter hett stäken;
he bölkt as ’n Bull,
den de Hüürn se afbräken.

Schultvåder, de is dunn
vörœwer dor kåmen,
»Wo«, röp he, »wat sünd de
all wedder tosåmen?

Wat nüschen all wedder
se dor an ’e Ierd sik?
An sonn leddig Röp,
je dor bieten de Pierd sik.

Wat schüll wi se stüern,
wenn dorto keen Not is;
wi weet dat jå all,
wat in ’n Hunn’stall keen Brot is.

Denn låt se, låt se –
dor ’s nicks an gelägen!
Pack schleit sik, Pack ward sik
woll wedder verdrägen!«