De Kiep har keen Deckel
dor keek he herute,
twee blanke Schläpkatten
de har in sien Schnut he,

»Nu bören wi Schillings,
nåst köp wi üns Stuting:
denn kriechst du ok af wat
mien Seeling, mien Puting!«

So humpelt to Stadt
mit den Korf un dat Gör se,
un süh eens! Fief Schilling
de kreech se, de bör se.

Man, ach! Vör de Bod
kreech se wedder ehr Nucken,
verdeed se, versöp se
mit eens ehr por Plücken.

Dunn tummelt nå Hus se
den Öwer bi ’t Wåter;
dor schöt ut de Kiep ehr
herut de Krabåter

Se seech em koppheister
in Wickeln un Bündeln
den Öwer hendål
mit Geblarr rünner tründeln.