»Na, måk mi nich bös hüürst!
Ståh up nu in Goden!«
»Ik do dat nich, wat büst gråd
man mi dat anmoden!«

»Ach, Krischan ik heff jå
de Gicht in de Knåken!«
»Un ik har in Drom mi
so däächten verschlåken.«

So streden s’, so leegen, leegen s’,
so leegen s’ un streden,
un as de Klock twölf schlööch,
dunn so måkten se, s’ Fräden;

Dunn säden sʼ: »Wat will wi
so sihr üns bedröwen –
wi kœn’ jå man leewerst
bet morrn fröh töwen!«