Wo bös un schlicht to låben
de heel oll Welt mi dücht,
holl du dien Kopp man båben!
Dat is nich heel so schlicht.
Un kümmt dat ok mit Hupen
un gütt ’t as ut ’ne Bütt -
denk nich gliek an ’t Versupen,
denn woans is dat nütt?

Een Troost möt ümmer blieben,
de is bi allens bi,
de Grappen to verdrieben,
mien Sœhn, den mark du di
De helpt dörch Sump un Pütt wech
schlääpt œwer Sorch un Pien
grot vörnähm Lüd un lütt wech,
dat kunn väl leeger sien!