Ehr Seißen hoor’n se
mit Håmer un Strick;
nu sünd dat gewohr se,
de Roch, de rööcht sik.

Nu secht de Kalenner:
dat Wäder blifft got.
Nu binn’n se rot Bänner
an Seißen un Hot.

Nu vull man, recht vull man
dat Lechel, de Kiep!
Nu ümmer för dull man!
De Roch is dotriep.

Wän meigt nu an besten,
Wän meigt dat best Schwad?
De schall ok nich dösten,
de kricht dubbelt Måt.