Wi möt ehr eens de Bicht verhür’n,
den Kopp ehr wedder stell’n;
wat schall sonn oll unnoslig Diern
mit sonn oll rugen Gesell’n!

Dat geiht so lang nu, as dat geiht –
nee! sech ’k, un teihnmal nee!
Wenn sonn Unrack den Döst friegen deit,
denn truucht de Düwel se.