Sü, doa föllt all en Wipen üm
Un tründelt in dat Lock;
Wu flink de Snur sick dreigt ründ üm...
Du steist ok as sonn Block!
Treck an! He sitt... flink an! he sitt...
To slapp nich, nich to straff!
Dat he de Snur intwei nich ritt,
Nich af se bitt
Un sett sick uppen Draw!

Dat moet en forschen Bengel sin,
Den krig wi so nich fat,
Wenn wi em so sin egen Pin
Nich af sick spaddeln lat.
So nu is ’t Tit, nu hal wi’n ran,
Ick kenn sin Oart un Wis’;
He’s fack, ick sülm fat em an...
Sü, dat wir dan Satzzeichen
Doa liggt he all up ’t Is!

Is dat en Kirl! Wenn hett nu Recht?
Kann sin, dat ’n Pund neg’n
Voer ’t Og he uppen Desen weggt.
Wat wad sick More haeg’n!
Dat is noch ens ’n schoen Middagbrod,
To Tüffken un brun Roew
Smeckt, Krischan, dat gefärlich got –
Du nimmst to Not
Sacht morrn mit üns foerlew?