Wu oft nich nagan büst mi, – Wat kekst mi an so soet! In Schummern hest du küßt mi, - Min Hart dat würr so het. Nu seggst, ick schall man lopen, Du harrst mi jo man narrt; Nu lach se alltohopen, - Mi aewest blött dat Hart. Nu trug ick werre Kenen. – Wen wet, wat he nich lüggt! Nu is mi, as ob ’k wenen, Dot - dot mi wenen mücht.