Na, nast kem’ wi ok ens an ’t Wurt, Grar voer üns letzte Pust; Dunn tröck ick mit as Jäge furt, De Büß, Jung, in de Fust; Doa kreg’ wi ok ens Trumf to sen, Doa künn’ de Rackes nich biden’, Kem’ wi mit Osten-Sacken Er snurrig up de Hacken. Doa güng dat ens bet voer Paris, Doa hew wi s’ werre lust; Doa langt wi to ok schepelwis’, Dat wir betalt, nich must, – Denn wi kem’ nich as Marrudür, Mit üns güng all dat par Hunnür, Wi wull’ er blot wat liren, Se het dat Revanschiren. Je sü, dat ’s all nu lang all her, De Oll is lang all dot; Ick bün Grotvare an sin Ster, De Appel smeckt noch got! Un sett sin Bleut ok halw man an, Dreggt he dre Tunn sacht, Heinemann, He ’s fast noch, un sonn Segen Den kann he riklich drägen.