Doa würren s’ so lustig, Doa müßten s’ ens tüllen, Doa deren de Oll un De Ollsch sick biknüllen. Dat Were was rusig, De Winte was buten; Dat tröck dorch de Stännes Un Salen un Kluten. - Ach, Vare, wat früst mi! Herr Je, wat dat kolt is! Dat ’s leg, wenn en olt is, Un denn doa ken Holt is! - Nich lang, doa füng ok De Oll an to stenen: - Ach, More! mi schürrn As koll Fewe de Tänen. - - - Ach, Vare! Wat naelst du, Wat helpt dat Bisinnen! Wenn ene man recht söcht, De wad woll wat finnen! - - Dunn söchten s’, dünn fünnen s’ – Er Bessen de stoeken Se rin na de Aw, Un de brennten as boeken.