Se segg’, wat ick vun de Tates stamm; Se harr’n achte ’n Tun mi funn’ Voer sößtig Joar bi den Knüppeldamm Tonacht in de Nijoarsstunn. Weck segg’, ick hew in Liw ken Hart, Un weck, ick hew ken Sel; Min Hoar dat is so gneteswart, Un min Hut so rug un gel. All segg’ se dat: min Hasenschoart De hett mi Satan küßt, Un min Pirfot makt dat apenboar, Wat ’ne Hex ick wesen müßt. Un geit in Hus un Hoff dat slicht, Denn wir Swart Ilsch nich wit; Un wu en Kind de Bräuhost kriggt, Dat boer Swart Ilsch de Tit.