De Wind de kümmt, de Wind de geit; Wet nümms, wuher – wuhen he weigt, En süt man, wu de Mael he dreigt. De Mael de klaetet; wat seggt se – wat? ’N Schepel ’ne Matt! ’n Schepel ’ne Matt! De Mölle de kek herut ute Luk, Harr ’ne rode Snut un ’n dicken Buk un in beir sin Ben de Fik un de Muk, – Wat schart em dat? Wat schart em dat? Sin Mael hett Flaegel, sin Mael hett ’n Rad, Un droeg is dat Mel, un de Kaem is natt, – ’N Schepel twe Matt! ’n Schepel twe Matt! Sugt ji man all anne Hungepot! De Mölle hett doch sin schoen Stück Brot, De hunget ümme toletz irst dot.