Dat woart so lang nu as dat woart, Ick, Vare, wasch min Hänn; Dat hett nu so un so ken Oart Un nimmt noch ’n knäglich Enn. Wi moet doa abslut ’n Insen don, – Do doch dat Mul up, segg! Dat geit de Dirn an Kranz un Kron, Wenn wi ’t er nu nich legg’. Nich locken un nich hissen lett Sick mir de olle dumm Strün; Se hett ern Kopp up den Bengel sett Un wad nast nog noch schrin. Sonn will Dirn is so swer to hoer’n Grar as sonn Sack vull Fläu, Sü, Vare! denn so is ’t vun Noer’n, Wi paß’ er up zaft twe.