Dar heff ik wannert mennigmal!
De Schap de gungn dar op de Weid,
De Scheper seeg vunn Goldbarg dal.
Grotmoder nült inn Læhnstohl
Un hollt de Huspostill.
Ik weet ni, wat de Olsche
Nu jümmer lȩsen will.
Se kikt sik dær ȩr Brillglas
De Ogn noch redi blind.
Se is noch orri strȩwi,
Doch lang ni mehr keen Kind.
Vunmorgens is se gänzli
Verbistert un verbas’t,
Se süht ni, dat de Müppe
Ȩr anne Rocken tas’t.
Se markt ni, dat de Kater
Ȩr inne Nachtmütz slöppt
Un de Kanarjenvagel
Ȩr oppe Fingern löppt.
De Sünn schint doch so fründli
Un makt ȩr Backen roth:
Du lewe Gott in Himmel
De Olsche... de is dot!