De Ole schull int Hus herum: wat se sik inbilln dȩ!
Se neem ȩr Bündel ünnern Arm, vun Thran’n de Ogen blank,
Se sä de Ole sacht adüs, se sä de Sæn: heff Dank!
Se gung bet um de Eck an Tun, un sett sik op den Steen.
De Ole schull int Hus herum, de Sæn de stunn un ween.