Schoh af un Strümp af, de Bücks œwer ’t Knee,
platschen de Jungs dor in ’n Diek;
Gos un Gant un all dat leew Veeh,
Wädik un Ånten togliek.

Vörn in ’e Måd dor wöltern de Schwien,
Borg, Sœch, Fåsel un Pölk;
un de lütt Farken de quieken un schrien,
un de twee Kalwer, de bölk’.

Wasser, de jault, den Schwanz mank ’e Been,
rückt in de Strümp un de Schoh;
man de lütt Dirn de sitt up ’n Steen,
klappt in ’e Hänn’ un kickt to.

Moder, de steiht ünner ʼt Dur dor un schellt:
- Gören, ik kam mit ’n Schacht! -
Vader de kümmt grad to Middag ut ’t Feld,
Vader, de süht dat un lacht.