Ick hew en Hon; dat, More, plückst
Du unnor, wat ick wet:
As in sonn güllen Herrgott kickst
In din unoarig Kraet.

Nich ir markst, wat in Grund un Born
Den Slüngel du vetreckst,
Bet, wat di Honnig was foer Morrn,
Foer Nacht as Wörmt du smeckst;

Bet, wat du goa to vel, wenn lütt,
Rein ut harrst weden könnt,
As Durn toletz di bloerig ritt,
As Nettel di vebrennt.

Dat lütt Goer danzt di up din Schört,
Du lickst em, wenn he blarrt, -
Dat grot, dat grot, dat stött un perrt
Di ens noch up din Hart.