I, denk ick, is de Hund biseten?
Wat hett he doa?... wat is em nu?
Ick sta un kik un toew noch ’n beten,
Man he steit fast up Trojedu;
Foerwoar, he harr de Hoene drapen...
De Hoene, dat roek de oll Toel,
De wiren na de Kip ’rin krapen,
All sößtein Hoene, meiner Sel!

Schassür de günst, grar as sonn Teckel
Voer ’t Voßlock, wu de Voß in sitt.
Ick sla fix to de Kip er Deckel;
Wat, segg ick, deist du nu doamit?
Ick will to Hus all mit se stüren,
Man as ick nege mi bisünn,
Wull ick dat glik ens utprobiren,
Wat ick nich recht mihr drapen künn.

Ick moek de Kip dunn apen ’n beten,
Dat en to Tit man ’rute künn,
Un, as ick mit ’n Sten ansmeten,
Doa burrt de Vagel enkelt hen.
Burr! floeg dat, burr!... knick! knack! so schoet ick -
Ick wüßt jo, dat min Og nich droeg, -
Bet all de Hoene to min Foet ick,
Ken dre Minut nem ’t – liggen seg. -