Dat Farken dat was meist veklamt
Un tillfoet uppe Kaw;
Schultmore is aeweto noch kam
Un hett ’t flink in er Plat upnam
Un ler ’t inne Weg bi’n Aw.

Doa hett se ’t mit ’n Pael todeckt
Un hett ’n heten Sten
Em tenzen Foeten hen noch steckt; -
Nicks as de Snut, de rut he reckt,
Is vun em nu to sen.

De Stutenollsch kem mit er Dracht
Un Körw un Schirm dunn gan;
Se kem inne Dönskdoer rinn un lacht
Un sär: - Dat harr ’k all min Ler nich dacht, -
Noch sonn schoen Slerenban!