De oll Mann is üns Köste,
De Oll mit slowitt Hoar;
In de Gemen is west he
Nu aewe sößtig Joar.
De Berklock stött, de Berklock stött,
Nu kümmt he glik herut
Doa ut den Turn sin Klockenpurt;
Still mank de Grawsten geit he furt,
Wu duknackt süt he ut!

Doa an de Mür doa ünnen
Doa stan twe smuck lütt Boem,
Twe stur teinjoarig Linnen –
Un mank se liggt en Sten.
Doa sett de oll Mann dal sick;
De Tit, de nu vegan,
Kümmt werre denn; denn bringt de Dot
In sin oll Hart sin bitter Not
Un in sin Og ’ne Tran.