Doa würren s’ so lustig,
Doa müßten s’ ens tüllen,
Doa deren de Oll un
De Ollsch sick biknüllen.

Dat Were was rusig,
De Winte was buten;
Dat tröck dorch de Stännes
Un Salen un Kluten.

- Ach, Vare, wat früst mi!
Herr Je, wat dat kolt is!
Dat ’s leg, wenn en olt is,
Un denn doa ken Holt is! -

Nich lang, doa füng ok
De Oll an to stenen:
- Ach, More! mi schürrn
As koll Fewe de Tänen. -

- - Ach, Vare! Wat naelst du,
Wat helpt dat Bisinnen!
Wenn ene man recht söcht,
De wad woll wat finnen! - -

Dunn söchten s’, dünn fünnen s’ –
Er Bessen de stoeken
Se ’rin na de Aw,
Un de brennten as boeken.