- Toew, Winte, toew, du Brummboar!
Wat makst üns all foer Last!
Toew man, nu is din Tit glik üm,
Oll Gnatzkopp, Wraegelknast!
Du hest üns dull noch schaewelt,
So dull en schaeweln kann;
Un wenn du di ok noch so sparrst
Un girn üns wire schaewelt harrst,
Nu moest an’t Metze ran!

Du süst all goa to gestlich,
To grag all ut un groen,
Du harrst sacht girn ’n Hamel hatt,
’N Hamel mit fiw Ben?
Man so fett fidelt Lux nich –
Din Recht krigst, süss ken Spir;
Den Swanz di achte ’t Ur awsnirn,
dat müchst du, gloew ick, goa to girn –
Ja, wenn de Sünn nich wir!