1.
Doa achte dat Holt want
’Ne lustig Oart Lür;
Lat ’s Abens denn bring’ se
Er Middag to Für.

Er Mandag, so segg’ se,
Geit Dingstags irst an;
Un de Fru dreggt de Bücks,
Un de Pi dreggt de Mann.

Dat Wiw kann nich haken,
De Kirl mag nich neig’n;
Un bi se geit de Sünn up
Nich ir as Klock tein.

Se nem’ Nicks nich foer sick,
Denn so sleit se Nicks fel, –
Un er Pött sünd an Henk
Un er Emmes an Sel.